Na moeizame onderhandelingen kwamen er tóch nieuwe afspraken op de klimaattop in Azerbeidzjan. Rijke landen beloven vanaf 2035 jaarlijks 300 miljard dollar aan klimaatsteun voor ontwikkelingslanden. Experts zijn daar kritisch over en ook de ontwikkelingslanden zelf zijn ontevreden. Zij vinden het bedrag veel te laag en de afspraken te vrijblijvend. Economische belangen botsen steeds vaker met klimaatbeleid. Het klimaat verliest daarbij meestal, maar dat is niet per se goed nieuws voor de internationale handel.

Economische belangen voorop?

De klimaattop van dit jaar toont een duidelijke verandering ten opzichte van voorgaande jaren. In tegenstelling tot eerdere edities zijn er dit jaar geen nieuwe doelen gesteld en is er ook geen nieuwe stap genomen in het beperken van de CO2-uitstoot. Dit resultaat past binnen een bredere ontwikkeling in de politiek en het bedrijfsleven waarbij klimaat op een lager pitje wordt gezet. Zo kondigde een grote Europese staalproducent in november aan dat zij investeringen in verduurzaming voorlopig uitstellen. Een gebrek aan vergaand Europees beleid werd daarbij aangewezen als oorzaak. Op politiek vlak is de focus de laatste jaren verschoven naar veiligheid en economische onafhankelijkheid. Dat gaat ten koste van het klimaatbeleid.

Onvermijdelijke klimaatwetgeving

Deze ontwikkeling is natuurlijk slecht voor het klimaat. Maar ook voor de toekomst van de internationale handel is dit niet per definitie goed nieuws. Op de korte termijn is het gebrek aan klimaatambitie prettig voor de handelssector. Extra regelgeving lijkt er voorlopig niet te komen waardoor er ook geen nieuwe beperkingen aan de orde zijn. De huidige klimaatwetgeving is echter lang niet ambitieus genoeg en dat betekent dat nieuwe maatregelen noodzakelijk zijn. Uiteindelijk zullen er nieuwe regels komen die klimaatvriendelijke bedrijfsvoering aanjagen. Hoe langer er wordt gewacht met die nieuwe regels, hoe groter de haast zal zijn wanneer die regels in de praktijk moeten worden gebracht.

Wat dat betreft is het dus beter om nu al te werken aan een toekomstbestendige bedrijfsvoering. Maar het nadeel is dat je niet precies weet waarop je jezelf moet voorbereiden. Vanuit de politiek is er immers onvoldoende duidelijkheid over hoe het klimaatbeleid op de lange termijn gevoerd wordt. Bovendien zorgt het hebben van klimaatambities momenteel voor een extra beperking waar andere bedrijven geen last van hebben. 

Daar staat tegenover dat je uiteindelijk kunt profiteren van een kennisvoorsprong wanneer je nu al een extra stap zet. Dan ben je verder dan je concurrentie wanneer die strengere regels ingevoerd worden. In financieel opzicht is een goede timing daarbij van groot belang. Als je te vroeg verduurzaamt loop je (bijvoorbeeld) toekomstige subsidies mis, maar als je te lang wacht heb je geen voorsprong meer op de concurrentie. Hoe dan ook is inzicht krijgen in je eigen CO2-uitstoot een verstandige keuze. De Europese CSRD-wetgeving verplicht sommige bedrijven daar zelfs al toe. In de software van Business Central kun je eenvoudig een duurzaamheidsrapportage uitvoeren. Op die manier kom je eenvoudig aan een eerste kleine kennisvoorsprong.

Klimaat versus economie

De keuze voor economische belangen lijkt wellicht voordelig voor de internationale handel. Strenger klimaatbeleid is echter onvermijdelijk. Het uitstellen ervan zorgt dus vooral voor onzekerheid. Uiteindelijk zal de internationale handel drastisch op de schop moeten. Hoe eerder die verandering in werking wordt gezet, hoe eenvoudiger de klus. Met de juiste timing kun je als handelsbedrijf profiteren van je klimaatambities. Dan heb je de noodzakelijke verandering al afgerond terwijl de concurrentie daar nog mee worstelt. Maar als je te vroeg bent loop je tegen beperkingen op waar andere bedrijven geen last van hebben. De timing is dus cruciaal.